W żadnym innym dniu roku nie przychodzimy do Twojego krzyża tak jak dzisiaj: w Wielki Piątek. W Krzyżu utrwaliła się pamięć Kościoła o Twojej śmierci i naszym Odkupieniu.

Krzyż jest ostatnim słowem Twojego posłannictwa.

Krzyż jest słowem życia wiecznego.

To słowo zostało wypowiedziane raz na zawsze pomiędzy niebem a ziemią. Pomiędzy Bogiem a człowiekiem.

Bóg nie odwołał tego Słowa. To słowo trwa.

krzyż

2. Mówi prorok Izajasz – a są to słowa dzisiejszej liturgii wielkopiątkowej: „On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy” (Iz 53, 4-5).

„Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich’.’ (Iz 53, 6).

„Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć” (Iz 53, 8).

3. On. Kim jest On?

Jest człowiekiem, jednym pośród miliardów ludzi, którzy przeszli i przechodzą przez tę ziemię. Czy może Jeden udźwignąć na sobie grzechy wszystkich?

Kim jest On?

Jest Słowem Ojca. Jest Pierworodnym wszelkiego stworzenia. Przez Niego „wszystko zostało stworzone” (por. Kol 1, 16). Przez Niego „wszystko się stało, co się stało” (por. J 1,3). Syn współistotny Ojcu.

On, który ogarnia w sobie odwiecznie wszystko, co stworzone, może ogarnąć wobec Ojca „grzechy wszystkich nas”. Może udźwignąć.

Tylko On.

I tylko w Nim my, ludzie, na których ciąży grzech, dziedzictwo grzechu – dziedzictwo stale pomnażane, tylko w Nim możemy się stać sprawiedliwością Bożą.

grzech,

Kol,

Jezus Chrystus

4. Powiedział papież Pius XII: „grzechem tego wieku jest utrata poczucia grzechu”. Słowa te powtórzył przed trzema laty Synod Biskupów w dokumencie o pojednaniu i pokucie: „grzechem naszego wieku jest utrata poczucia grzechu”.

Człowiek grzeszy, nie nazywając po imieniu tego, co czyni.

Nie jest to jednak droga wyzwolenia. Jest to tylko droga zakłamania prawdy. Droga wyzwolenia prowadzi tylko przez prawdę.

Ten, który umarł na krzyżu, powiedział: „poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8, 32).

Właśnie dlatego poszedł na Krzyż. W Krzyżu zawarta jest do końca prawda o grzechu człowieka. O grzechu świata.

I jakkolwiek by ludzkość odsuwała od siebie tę prawdę, jakkolwiek by zacierała w sumieniach i obyczajach poczucie grzechu – Krzyż zawsze będzie tej prawdzie dawał świadectwo.

5 „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16).

Słowo Ukrzyżowane! Syn, który przyszedł na świat: „nie przyszedł, aby sądzić świat, ale by świat był zbawiony przez Niego” (por. J 12,47).

Człowieku XX stulecia! Nie odsuwaj się od trybunału Chrystusowego Krzyża!

Krzyż jest trybunałem zbawienia. Krzyż jest słowem życia wiecznego.

To słowo zostało wypowiedziane raz na zawsze pomiędzy niebem a ziemią. Pomiędzy Bogiem a człowiekiem.

Bóg nie odwołał tego słowa. To słowo trwa.

krzyż